Bu araştırmada, anaokulu öğrencilerinin çevre yönelik tutumları incelenmiştir. Araştırma 2016-2017 ve 2017-2018 eğitim-öğretim yıllarında Trabzon ili, Akçaabat ilçesi Yıldızlı ve Söğütlü mahallelerindeki iki anaokulundaki 40 öğrenciye uygulanmıştır. Öğrencilerin okuma yazması olmadığı için veliler ve öğretmen aracılığıyla ortak bir çalışma yapılarak çocuklardan yanıtlar alınmıştır. Çalışmada ölçme aracı olarak beş dereceli likert tipi “Çevre Yönelik Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Cronbach alfa ile güvenirlik testi yapılmıştır (Alpha=,923). Anket uygulamasının veri çözümlemede aritmetik ortalama gibi istatistikî teknikler kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, çocukların çevre yönelik tutumlarında olumlu tutum ifadelerini ağırlıklı olarak seçtikleri tespit edilmiştir.

Keywords - Anaokulu Öğrencileri, Çevresel Tutum, Tutum Ölçeği, Trabzon

[1] Ay Selanik, Tuğba (2010). Sosyal Bilgiler Dersinde Çevre Bilinci Kazandırmada Medya Ürünlerinden Yararlanmaya İlişkin Öğrenci Görüşleri. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 1 (1), s.76-93.
[2] Başal, H. A. (2005). Çocuklar için uygulamalı çevre eğitimi. İstanbul: Morpa Yayınları.
[3] Dalelo, A. (2009). Efforts to empower teachers in Ethiopia to address local environmental problems: achievements and limitations. International Research in Geographical and Environmental Education, 18(3), 211-226.
[4] Demirkaya, H. (2006). Çevre eğitiminin Türkiye’deki coğrafya programları içerisindeki yeri ve çevre eğitimine yönelik yeni yaklaşımlar. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(1), 207-222.
[5] Doğan, M., ve Akaydın, G. (2000). Ulusal Gündem 2: Türkiye'de Fen Eğitimi Programları ve Çevre Eğitimi. In N. Congress of Science Education (pp. 82-85).
[6] Erten, S. (2005). Okul öncesi öğretmen adaylarında çevre dostu davranışların araştırılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(28), 91-100.
[7] Erer, S. (1992). Coğrafi ekolojide çevre sorunları bozulma aşamaları ve önlemler. İÜ Edebiyat Fakültesi Yayınları.
[8] Ertürk, H. (1996). Sürdürülebilir kentler. Yeni Türkiye Habitat II Özel Sayısı, 2(8), 174-178.
[9] Esa, N. (2010). Environmental knowledge, attitude and practices of student teachers. International Research in Geographical and Environmental Education, 19(1), 39-50.
[10] Külköylüoğlu, O. (2000). Çevre Eğitiminde Yapısal Unsurlar ve Amaçlar Üniversitelerin Eğitimde Önemi. V. Uluslar Arası Ekoloji ve Çevre Sorunları Sempozyumu, Ankara.
[11] Kiziroğlu, İ. (2000). Türk eğitim sisteminde çevre eğitimi ve karşılaşılan sorunlar. Uluslar Arası Ekoloji ve Çevre Sorunları Sempozyumu: Çevre Eğitimi, 167.
[12] Mert, M. (2006). Lise öğrencilerinin çevre eğitimi ve katı atıklar konusundaki bilinç düzeylerinin saptanması. Hacettepe Üniversitesi Orta Öğretim Fen ve Matematik Anabilim dalı (Yüksek Lisans Tezi) Ankara.
[13] Pooley, J. A., ve o’Connor, M. (2000). Environmental education and attitudes: Emotions and beliefs are what is needed. Environment and behavior, 32(5), 711-723.
[14] Özdemir, O. (2010). Doğa deneyimine dayalı çevre eğitiminin ilköğretim öğrencilerinin çevrelerine yönelik algı ve davranışlarına etkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(27), 125-138.
[15] Sakallı, N. (2001). Sosyal Etkiler: Kim Kimi Nasıl Etkiler?, İmge Kitabevi Yayınları, Ankara
[16] Şimşekli, Y. (2004). Çevre bilincinin geliştirilmesine yönelik çevre eğitimi etkinliklerine ilköğretim okullarının duyarlılığı. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 83-92.
[17] Tonţ, D. G. (2001). Traductoare si senzori. Editura Universităţii din Oradea.
[18] Ünal, S., ve Dımışkı, E. (1999). Üniversite öncesi çevre eğitimi ve sorunları. TC Çevre Bakanlığı Çevre ve İnsan Dergisi, 42, 56.
[19] Yücel, E. (2006). Canlılar ve çevre. Web: Http://Www. Aof. Edu. Tr/Kitap/Ioltp/2281/Unite05. Pdf adresinden, 13.