Presented at the 3rd International Symposium on Innovative Approaches in Scientific Studies (Educational Sciences) (ISAS2019-EDS), Ankara, Turkey, Apr 19, 2019

SETSCI Conference Proceedings, 2019, 6, Page (s): 21-41 , https://doi.org/

Published Date: 04 June 2019    | 1020     16

Bu araştırmanın amacı, Türkçe Eğitimi Bölümü 4. sınıf öğrencilerinin “Öğretmenlik Uygulaması” dersi kapsamında yazdıkları gözlem raporlarında hangi tür cümleleri ne sıklıkla kullandıklarını; dilbilgisi ve yazım hatası yapıp yapmadıklarını, yapıyorlarsa bunların ne tür hatalar olduğunu belirlemektir. Çalışma nitel araştırma deseninde genel tarama modeline göre şekillenmiş; doküman incelemesi yoluyla elde edilen veriler betimsel analize tabi tutulmuştur. Çalışmaya Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi Türkçe Eğitimi Bölümünden 10 dördüncü sınıf öğrencisi katılmıştır. Bu öğrencilerin her birinin 14 haftalık Öğretmenlik Uygulaması dersi kapsamında yazdığı gözlem raporlarından random usulüyle seçilmiş 7 tanesi değerlendirmeye dâhil edilmiştir. Bu yolla derlenen 70 adet gözlem raporu incelenmiştir. Çalışma kapsamında, öğrencilerden gözlem raporlarını kendi el yazılarıyla yazmaları istenmiştir. Araştırma sonucuna göre, öğrencilerin her bir raporda ortalama 93 ila 146 arasında değişen sayıda kelime kullandığı tespit edilmiştir. Öğrencilerin en çok olumlu cümle, birleşik cümle, kurallı cümle ve fiil cümlesi kullanmayı tercih ettikleri; soru, ünlem, devrik ve eksiltili cümleleri hemen hemen hiç kullanmadıkları görülmüştür. Dilbilgisi ve yazım bakımından, öğrencilerin en çok gereksiz kelime ve noktalama işareti kullandıkları; az da olsa gerektiği halde noktalama işareti kullanmama hatası yaptıkları belirlenmiştir.

Keywords - cümle türleri, dil bilgisi hatası, imla hatası, dil bilgisi

Arıcı, A. F. (2008). Üniversite öğrencilerinin yazılı anlatım hataları. Dumlupınar Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21 (2): 209-220.

Arıcı, A. F. ve Ungan, S. (2008). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazılı anlatım çalışmalarının bazı yönlerden değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal
Bilimler Dergisi, 20: 317-327.

Aşıcı, M. ve Mataracı, E. (1999). İlköğretim birinci kademede, öğrencilerin imla ve noktalama ile ilgili bilgi ve beceri düzeyi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6:106-115.

Babacan, M. (2003). Türkçe eğitimi bölümü öğrencilerinin yazılı anlatım dersi sınav cevap kâğıtları ve dönem ödevi metinlerinde görülen ifade ve yazım yanlışları. Yaşadıkça Eğitim, 79: 33-36.

Bağcı, H. (2011). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin noktalama işaretleri ile yazım kurallarını uygulayabilme düzeyi. Turkish Studies - International Periodical For The
Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 6 (1): 672-684.

Celce-Murcia, M. and Hiles, S. L. (1988). Techniques and Resources in Teaching Grammar. New York: Oxford University Pres. Aksan, D. (1996) Anlambilim içinde Chomsky, 1965’te yayımlanan Aspects of the Theory of Syntax .

Delice, H. İ. (2012). Cümle Nasıl Tanımlanmalıdır? Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literatüre and History of Turkish or Turkic Volume 7(1):37-40.

Ediskun, H. (1988). Türk Dil bilgisi (3. Baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi.

Erdemir, A. ve Bayram, Y. (2005). Amasya’daki ilköğretim ikinci kademeöğrencilerinin imlâ kurallarını kullanma düzeyleri üzerine bir değerlendirme. Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları, 171: 140-155.

Ergin, M. (1995). Türkçe ve Dil Bilgisi Öğretimi. Türk Kültürü, 33(382): 65-67.

Gencan, T. N. (1966) Dilbilgisi, İstanbul.

Göçer, A. (2008). Türkçe Dil Bilgisi Öğretiminde Çözümleme Yönteminin Kullanımı. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(10): 101-120.

Güneş, F. (2011). Dil Öğretim Yaklaşımları ve Türkçe Öğretimindeki Uygulamalar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15): 123-148.

Güneş, F. (2013). Dil Bilgisi Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar. Uluslararası Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(7): 71-92.

Hutchinson, D., McCavitt, S., Rude, K., Vallow, D. (2002). Improving Student Achievement through Grammar Instruction. Unpublished master dissertation, Saint Xavier University, Chicago, Illinois.

İşcan, A. (2007). İşlevsel Dil Bilgisinin Türkçe Öğretimindeki Yeri, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1: 253-258.

Karasar, Niyazi (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi (23. Baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.

Kavcar, C., Oğuzkan, F., Sever, S. (1995). Türkçe Öğretimi. Ankara: Engin Yayınları.

Korkmaz, Z. (1992). Gramer Terimleri Sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları.

Marchisan, M. L. and Alber, S. R. (2001). The write way: tips for teaching the writing process to resistant writers. Intervention in School and Clinic, 36(3):154-162.

Özbay, M. (1995). Ankara merkez ortaokullarındaki üçüncü sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerileri üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Tural, S. K. (1993). Edebiyat Bilimine Katkılar, Ecdad Yayınları, Ankara.

Vygotsky, L. S. (1998). Düşünce ve Dil, (Çev: S. Koray), İstanbul: Toplumsal Dönüşüm Yayınları.