Presented at the International Congress on Human-Computer Interaction, Optimization and Robotic Applications (HORA2019), Ürgüp, Turkey, Jul 05, 2019

SETSCI Conference Proceedings, 2019, 8, Page (s): 99-105 , https://doi.org/10.36287/setsci.4.5.020

Published Date: 12 October 2019    | 1503     21

Abstract – The need for innovative and production-oriented technology shows that robotic coding is indispensable. Robotic coding is a field of study that combines computer, software, machine and space engineering. Arduino is a robot programming tool that can output by interpreting the information received by the user correctly. In this study, the effects of Arduino microcontroller applications on students’ self-efficacy and problem solving skills in programming education were investigated. Within the scope of research, 11 week practice training was conducted with 3 girl and 27 men students who are studying in the field of Information Technologies at Dikmen Vocational and Technical Anatolian High School. Research based on action research pattern. Quantitative data were analyzed using the Programming Self-Efficacy Scale developed by Kukul, Gökçearslan and Günbatar and the Problem Solving Inventory developed by P. P. Heppner and C. H. Peterson. Quantitative data were evaluated by dependent samples t-test. According to the results of the research, a significant difference was found between the students’ self efficacy and problem-solving skills between pre-test and post-test.

Özet – Yenilikçi ve üretim odaklı teknolojiye duyulan ihtiyaç robotik kodlamanın vazgeçilmez olduğunu göstermektedir. Robotik kodlama bilgisayar, yazılım, makine ve uzay mühendisliklerini bir araya getiren çalışma alanıdır. Arduino ise kullanıcıdan aldığı bilgileri doğru yorumlayarak çıktı verebilen bir robot programlama aracıdır. Bu çalışmada Arduino mikrodenetleyici uygulamaları ile programlama eğitiminin öğrencilerin programlama öz-yeterlikleri ve problem çözme becerileri üzerine etkisi araştırılmıştır. Araştırma kapsamında Dikmen Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi Bilişim Teknolojileri alanında okuyan 11. Sınıf 3 kız ve 27 erkekten oluşan öğrencilerle 11 hafta süren uygulama eğitimi yapılmıştır. Araştırmada eylem araştırması deseni temel alınmıştır. Nicel veriler Kukul, Gökçearlan ve Günbatar tarafından geliştirilen Programlama ÖzYeterlik Ölçeği ve P. P. Heppner ve C. H. Peterson tarafından geliştirilen Problem Çözme Envanteri kullanılmıştır. Nicel veriler bağımlı örneklemler t-testi ile değerlendirilmiştir. Araştırmanın sonucuna göre öğrencilerin öz-yeterlikleri ve problem çözme becerileri arasında ön-test ve son-test arasında anlamlı bir fark bulunmuştur.

Keywords - Programming education with arduino; problem solving skills; the perception of self-efficacy

[1] Czerkawski, B. C. ve Lyman, E. W. (2015). Exploring issues about computational thinking in higher education. TechTrends, 59(2), ss:57-65, doi;10.1007/s11528-015-0840-3.

[2] Lau, W. W. F. ve Yuen, A. H. K. (2011). Modelling programming performance: Beyond the influence of learner characteristics. Computers and Education, 57(1), ss:1202-1213. Doi:10.1016/j.compedu.2011.01.002.

[3] Wang, Y., Li, H., Feng. Y., Jiang, Y. ve Liu, Y. (2012). Assesment of programming language learning based on peer code review model: Implementaion and exprerience report. Computers and Education, 59(2), ss:412-422. Doi:10.101/j.compedu.2012.01.007.

[4] Robins, A. Rountree, J. Ve Rountree, N. (2003). Learning and teaching programming: A review and discussion. Computer Science Education,n(2), s:137-172.

[5] Özyurt, Ö. Ve Özyurt, H. (2105). A Study For Determining Computer Programming Students’ Attitudes Towards Programming and Their Programming Self-Efficacy. Journal of Theory and Practice in Education, 11(1), s: 51-67.

[6] Cevahir H. ve Özdemir M., (2017). Programlama Öğretiminde Karşılaşılan Zorluklara Yönelik Öğretmen Görüşleri ve Çözüm Önerileri. Uluslararası Bilgisayar ve Bilişim Teknolojileri Sempozyumu.

[7] Hinton, T. B. (2017). An exploratory study of a robotics educational platform on STEM career interests in middle school students. PhD Thesis, The Ohio State University.

[8] Numanoğlu, M., ve Keser H. (2017). Programlama öğretiminde robot kullanımı-mbot örneği. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), s:497-515.

[9] Dalton, D. W. (1986).A comparison of the effects of Logo and teacherdirected problem solving instruction on the problem-solving skills, achievement and attitudes of low, average and high achieving junior high learners. Proceedings of Selected Research Paper Presentatios at the 1986 Annual Convention of the Association for Educational Communications and Technology, s:119-152.

[10] Clancy, M. J. ve Linn, M. C. (1992). Can experts’ explanations help students develop program design skills? International Journal of ManMachine Studies. 36, 4 (Nisan, 1992), s: 511-551.

[11] Coşar, M. (2013). Problem temelli öğrenme ortamında bilgisayar programlama çalışmalarının akademik başarı, eleştirel düşünme eğilimi ve bilgisayara yönelik tutuma etkileri. Doktora tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

[12] Gökçearslan, Ş. ve Kukul, V., (2014). Stratch ile Programlama eğitimi alan öğrencilerin problem çözme becerilerinin incelenmesi. 8. Uluslararası Bilgisayar ve Eğitim Teknolojisi Sempozyumu, Trakya Üniversitesi, Edirne.

[13] Altun, A. ve Mazman, S. G. (2013). Programlama-1 dersinin BÖTE bölümü öğrencilerinin programlamaya ilişkin öz yeterlilik algıları üzerine etkisi. Journal of Instructional Technologies & Teacher Education, 2(3). s:24-29.

[14] Yükseltürk, E., ve Altıok, S. (2016). An investigation of the effects of programming with scratch. British Journal of Educational Technology.

[15] Aytekin, A., Çakır, F. S., Yücel, Y. B. ve Kulaözü, İ. (2018). Algoritmaların Hayatımızdaki Yeri ve Önemi, Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 5(5). s:24-41.

[16] Ocak, M. A. ve Efe, A. A. (2018). Arduino ile Kodlama ve Mikro denetleyici Uygulamaları. Ankara: Anı.

[17] Perkins, D. (1999). The many faces of constructivism. Educational Leadership, (3), s: 6-11.

[18] Sabancı, A. (2000). Öğrenme-Öğretme Süreci Yeni Teori ve Yaklaşımlar. Ankara: Nobel.

[19] Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American Psychologist (2), s:122-147.

[20] Magil, F.N. (Eds), (1993). Survey of social science, Psychology series. Salem, Englewood Cliff. N. J.

[21] Aydın, İ. (2016). Öğretimde Denetim: Durum Saptama Değerlendirme ve Geliştirme. (6), 252.

[22] Büyüköztürk, Ş., Çakmak, R.K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem.

[23] Kuzu, A., (2009). Öğretmen yetiştirme ve mesleki gelişimde eylem araştırması. Journal of International Social Research.

[24] Kemmis, S. ve McTaggart, R. (1988). The action research planner. Geelong: Deakin University.

[25] Şahin, N., Şahin, N. H., ve Heppner, P. P. (1993). The psychometric properties of the Problem Solving Inventory. Cognitive Therap and Research, 17, s:379-396.

[26] Ersoy, H., Gülbahar Y. ve Madran R. O. (2011). Programlama dilleri öğretimine bir model önerisi: robot programlama. Akademik Bilişim 2011 Konferansı Bildirileri.

[27] Bay, Ö. F. ve Görgünoğlu S. 8051 Ailesi Mikrodenetleyici Eğitim Setinin Tasarımı ve Gerçekleştirilmesi, Politeknik Dergisi, 5 (3), s:195-207 .Erişim tarihi: 15.12.2018. http://dergipark.gov.tr/politeknik/issue/33002/366888 sayfasından erişilmiştir.

[28] Ersin, Ç., Özdemirci, E. ve Canal, M. R., (2017). Arduino Uno Uygulama Setinin Gerçekleştirilmesi. Mehmet Akif Ersoy ÜniversitesiFen Bilimleri EnstitüsüDergisi Özel Sayı 1, s:127-133.

[29] Numanoğlu, M., ve Keser H. (2017). Programlama öğretiminde robot kullanımı-mbot örneği. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), s:497-515.